Poëziealbum, zeggen we nu
vroeger had ik mijn poesiealbum.
Van poëzie had ik nog nooit gehoord
Op mijn poesiealbum stond met mooie schuine letters Poesie
Iedereen mocht er een wensje in schrijven
en vooral zorgen dat het album netjes moest blijven.
De wensjes die er in werden geschreven,

vond ik soms niet eens mooi, moeilijk om als kind te begrijpen
Ze hadden wel veel inhoud, maar wat wist ik als kind van het ware leven
Nu is het bijna 50 jaar oud, en betekent het heel veel voor mij
Het leven van een aantal van die lieve mensen die toen schreven, is inmiddels  voorbij
Die moeilijke woorden van toen, zijn nu van grote betekenis
Wanneer je ouder wordt, besef je wat de zin van het leven is.
Op de eerste twee bladzijden de wensen van mijn ouders:

Lieve Louisje
Het zijn alleen maar woorden, die ik vandaag je geef
Je zou er niets aan hebben, wanneer het daarbij bleef
Maar woorden worden daden, van vriendschap en van trouw
ze zullen steeds verraden hoeveel ik van je hou!
Je liefhebbende moeder

Lieve  Louisje
Wees bevriend met kleine dingen, met de kleine bloem die bloeit
Met de vogeltjes die zingen, met het vlindertje dat stoeit
Met de heldere regendroppen, met de lieve zonneschijn
Wees bevriend met kleine dingen en je zult gelukkig zijn.
Vader

Al bladerend door mijn album verschijnt een lach en ook een traan
dan besef ik, dat hebben ze allemaal voor mij gedaan.
Er stond ook vaak in: Als de blaadjes van het album zijn versleten
hoop ik dat je me niet bent vergeten…..
Het Fratsen poëziealbum is pas ontstaan
en ik hoop dat deze net als mijn album 50 jaar en langer mee zal gaan.
Wijze woorden, zo maar verhalen, gedachtes en lieve wensen
op papier gezet door zomaar een aantal mensen.