Denkend an Zuwent

zee ik as earste de karke

hoog boaven t dorp uutstekk’n en

as un baken in t landschap stoan

riegen ondenkboar hoge peppels

en olde eeken an de horizon stoan

en doartussen de boerderi’jen

woar noaberschap den leidroad is

ik roek t heui dat in de weide lig te wachten

um veur de onwearsbuie binn’n e’haald te wodd’n

ik bun mangel’n op ene an ’t zetten en

knoll’n an t roe-en tot ik d’er knarp van krieg

zit ik in karke op zundag en luuster ik noar de pastoor

speul ik op t schoolplein onder de linden

goa wi’j d’er op uut met de busse veur t schoolreisje

met Exota prikkellimonade in ne flesse

en zit ik in de drillemolle met ne stempel op mien hand

Moar Zuwent is veur mien ok thuuskomm’n

de karmisse – zvc – pacelli – t witte peard – t poasvuur

de leavendige gemeenschap die t noo nog steeds is

met heel vulle aktieve leu dee zich inzet veur de gemeenschap

Tis ne plaatse woar ik graag kom en

woar heel vulle mooie herinneringen ligt

en woar ik vake terug zal komm’n

wat de toekomst ok nog in petto hef